ABEG-Quickfinder professional – zakres działania

ABEG-Quickfinder professional jest obliczeniowym programem internetowym pomocnym w konstrukcji maszyn. Obliczenia są dokonywane w oparciu o ogólnie przyjęte normy ISO lub DIN lub w oparciu o przyjęte zasady opisywane w literaturze fachowej.

Quickfinder professional jest oprogramowaniem działającym w sieci Internetu bez konieczności instalowania na dysku lokalnym lub sieciowym. Należy do grupy programów CEA (Computer Aided Engineering), przy pomocy którego inżynier ma wsparcie w zakresie obliczenia i doboru standardowych części maszyn.

Zakres działanie programu jest stale poszerzany. W jego aktualnej wersji  występują niżej podane i opisane moduły.

Program obliczeniowy Quickfinder professional dostępny jest opcjonalnie w dwóch językach – angielskim i niemieckim. W niniejszym dokumencie pokazane są folie z programu w języku niemieckim.

 

 

Projektmanager

Projektmanager jest sercem programu, bowiem stąd uruchamia się pojedyncze moduły, a także prowadzone i wcześniej zapisane obliczenia, które można dowolnie przyporządkowywać poszczególnym projektom obliczeniowym, w ramach których dokonuje się wiele obliczeń. Zapisane pliki mogą być kasowane, kopiowane i przydzielane innym projektom, a także zmieniane.

W Projektmanager można dokonywać zapisywania dokumentów na dwa rodzaje:
- na serwerze zewnętrzym, który zawiera cały program z bazami danych
- lokalnie na komputerze, na którym dokonywane są obliczenia lub serwerze wewnętrznym sieciowym


Projektmanager jako strona startowa do poszczególnych modułów, do zapamiętanych plików z obliczeniami.
Pozwala także na strukturyzacje projektów, do których przynależy wiele obliczeń.
Pokazuje czas jaki ma się do dyspozycji i pozwala wybrać pomiędzy lokalnym sposobem zapamiętywania plików
a zapamiętywaniem na serwerze programu.

z powrotem

DXF - kompatybilność

Możliwości

 

z powrotem

 

Kompatybilność SolidKiss_nG z programami SolidWorks, Solid Edge i Autodesk Inventor

Możliwości

Program posiada zintegrowane menu w ABEG®-Quickfinder professional z SolidWorks Solid Age i Autodesk Inventor. Pozwala to na przeniesienie obliczeń dokonanych w programie Quickfinder professional do wspomnianych wyżej programów, gdzie zostaną one graficznie przedstawione. To połączenie ma na celu usprawnienie warsztatu pracy konstruktora, bowiem żaden z podanych 3D programów graficznych nie ma w sobie tak rozbudowanego modułu obliczeniowego jak to ma miejsce w przypadku Quickfinder professional pozwalającym na uwzględnienie wielu parametrów obliczeniowych.

Połączenie wymienionych programów kreślących z programem obliczeniowym Quickfinder professional odbywa się poprzez wspomniany już plug-in (add-on[2]) zwany SolidKiss_nG, który można dodatkowo nabyć.

Wspomniane już prowadzenia zębów w kole zębatym – proste lub skośne, można generować w obrazie 3D. Funkcjonalnie można przy tym ustawiać tolerancje, kształty zębów, moment zazębiania się, średnice i wiele innych istotnych parametrów.

 

 Przykładowe generowanie koła zębatego obliczonego w Quickfinder professional i generowane 3D

w programach SolidWorks i Solid Adge dzięki kompatybilności CAD poprzez add-on SolidKiss_nG

 

z powrotem

 

Obliczanie wałów w/g DIN 743

Możliwości

Moduł obliczania wałów składa się z części geometrycznej i obliczeniowej.
W tej pierwszej można dobrać następujące elementy:

Oprócz definiowania sił i momentów obrotowych z uwzględnieniem kąta ich działania można podawać i obliczać dodatkowe siły zewnętrzne, których źródłem mogą być koła zębate, napędy – sprzęgło/silnik lub dodatkowe obciążenia. W oparciu o obliczenia wytrzymałościowe w/g DIN 743 można brać pod uwagę wszystkie zdefiniowane w tej normie karby.

Po podaniu wszelkich parametrów program dokonuje obliczeń, które jako wynik podają oddziałujące siły na cały układ. Dokonujące się zmiany w układzie dzięki ruchowi zostają przestawione w postaci wielorakich diagramów. Dane o momencie gnącym w dowolnej części wału można odczytać bezpośrednio z ekranu przesuwając myszka w danym miejscu.

W przypadku obliczeń wytrzymałościowych prowadzone są kompletne obliczenia w oparciu o DIN 743  z uwzględnieniem statycznych wartości i granic wytrzymałości. Dane te podawane są dla dowolnego miejsce przekroju wału i zaznaczane kolorami, przy czym kolor czerwony wskazuje na przekroczenie granicy wytrzymałości, zielony zaś określa zachowana granice. Na niebiesko zaznaczane jest trzykrotne przekroczenie dopuszczalnej granicy. Wartości wytrzymałości są dodatkowo podawane w polu wyników obliczeń.  


Obraz 3D wału z osadzonymi na nim łożyskami, kołami zębatymi,
dodatkowymi obciążeniami i karbem

 


Wał w obrazie 2D z wieloma komponentami i kolorowo zaznaczonymi siłami działania,
gdzie czerwony i niebieski wskazuje na przekroczone dopuszczalne wartości


Wizualizacja sił gnących oddziaływujących na skonstruowany wał
pokazana dla konkretnego kierunku działania (Y).
Wartości zginania można dowolnie odczytywać z diagramu przesuwając po nich myszka.


Przykładowa strona protokołu obliczeniowego

 

z powrotem

 

 

Obliczanie kół zębatych w/g DIN 3990 i innych norm

Możliwości

Przy dokonywanych obliczeniach i podawanych wartościach użytkownik jest przez program automatycznie informowany o zachowaniu granic wytrzymałości, czy funkcjonalności całego układu.

Oprócz geometrii zostają podawane wartości nośności w oparciu o DIN 3990. Podobnie jak w innych modułach istnieje możliwość wracania (Redo / Undo) do poprzednich etapów obliczeń i ich odpowiedniego korygowania.


Animacja układu kół zębatych

 

Możliwe narzędzia do obliczanie kształtu zęba

Moduł kół zębatych obliczanych w/g normy DIN 3960

 

z powrotem

 

Obliczenie i dobór łożysk w oparciu o ABEG i normę DIN ISO 281

Możliwości

Aral

BP

Castrol

Texaco

DuPont

Esso

Klüber

Kyodo-Yushi

Shell

Synco

Moduł doboru łożysk uwzględnia następujące ich rodzaje:

Z pośród 6000 typów łożysk można dokonywać wyboru podając rozmiary łożyska z możliwymi tolerancjami i dane eksploatacyjne takie jak:

Moduł uwzględnia nie tylko techniczne kryteria doboru łożysk powyżej wyszczególnionych, lecz jak pierwszy na rynku bierze pod uwagę kryteria ekonomiczne. W tym wypadku poprzez uwzględnianie klasy funkcjonalnych ABEG program oblicza trwałość eksploatacyjną dla danej klasy wskazując na różnice trwałościowe pomiędzy łożyskami różnych producentów. Oprócz tego program zwraca uwagę na popularność danego typu łożysk na rynku europejskim, dzięki czemu można unikać doboru tych łożysk rzadko używanych w przemyśle.

Moduł przekazuje ostateczne wyniki obliczeń i doboru w postaci szczegółowego protokołu w formatach  HTML i PDF.

Moduł doboru łożysk w oparciu o metodę ABEG i normę DIN 281

 

 


Możliwości szybkiego szukania łożysk w oparciu o wielorakie i istotne kryteria



Tabela do definiowania zmiennych parametrów pracy łożysk



Jeden z wielu możliwych diagramów ukazujących zależność trwałości od innych czynników

 

 

Przykładowa strona doboru środka smarnego z bazy danych, wskazującego na jego istotne właściwości

 

 


Przykładowa karta z protokołu obliczeniowego

 

z powrotem

 

Połączenia wciskowe w/g DIN 7190

Możliwości

Obliczanie połączenia wciskowego w/g DIN 7190

 


Możliwość definiowanie wielu istotnych kryteriów obliczeniowych
dla połączeń wciskowych

 

z powrotem

Połączenie wpustowe sprężyste w/g DIN 6892

Możliwości


Główne okno modułu do obliczeń połączenia wpustowego

 

 

z powrotem

 

Połączenia wielowpustowe w/g Niemanna

Możliwości


Połączenia wielowpustowe w/g Niemanna


Protokół obliczeniowy

 

 

z powrotem

 

Połączenia karbowe w/g Niemanna

Możliwości

 


Połączenia karbowe w/g Niemanna

 

 

z powrotem

 

 

Połączenie wpustowe w/g Niemanna

Możliwości

 


Połączenia wpustowe w/Niemanna

 

z powrotem

 

Moduł sprężyn ściskanych w/g DIN EN 13906-1, wydanie 2002

możliwości


Moduł sprężyn ściskanych w/g DIN EN 13906-1


Diagram zależności siły od drogi przesuwu


Diagram Goodmana wskazujący na dynamiczne wykorzystanie dopuszczalnej granicy rozciągania


Protokół

 

 

z powrotem

 

 

Moduł sprężyn rozciąganych w/g DIN EN 13906-2, wydanie 2002

Możliwości

zurückSeitenanfang 
Moduł sprężyn rozciąganych w/g DIN EN 13906-2

 

 

z powrotem

 

Dobór pasowań w/g DIN ISO 286, wydanie 1990

Moduł jest pomocny przy ustaleniu nazewnictwa pasowań dla podanych liczbowo tolerancji. Dokonuje się to w oparciu o międzynarodowe klasy pasowań definiowane w normie DIN ISO 286. Program liczy najmniejszy luz oraz dopuszczalną tolerancję i pokazuje jaki jest to rodzaj pasowania, czy jest to pasowanie:

Moduł pozwala znaleźć na podstawie danych odpowiednie pasowanie. Przykładowo może być tu podany najmniejszy lub największy luz lub tolerancja, dodatkowo można otrzymać informacje o

Wszystkie możliwe układy pasowań są dostępne w bazie danych modułu. Ich szukanie można tutaj ograniczyć następującymi kryteriami:

Dla pasowań niestandardowych można definiować górne i dolne dopuszczalne granice.


Dobór pasowań w/g DIN ISO 286

 

 

z powrotem

 

Przeliczania twardość stali w/g DIN 50150, wydanie 2000

Moduł pozwala na definiowanie różnych wartości twardości materiału, które można dowolnie przeliczyć na inne systemy definiowania. Istnieje możliwość podawania napięcia, na podstawie którego podawana jest wartość twardości.
Bazy danych zawierają następujące materiały, dla których można obliczyć lub przeliczać ich twardość

Następujące wartości twardości są w module dostępne:

 


Przeliczania twardość stali w/g DIN 50150

 

z powrotem

 

Zaokrąglenia średnicy wału w/g Niemanna 2001, wydanie 3. str. 742

Dla obliczeń osi i wałów o przekroju okrągłym korzysta się z tzw. zaokrągleń wymiarów. Pomocny w tym jest prezentowany moduł, który w oparciu o bazę danych różnych materiałów pozwala na ich wybór, na ustalanie granicy skręcania i zginania. Moduł zawiera następujące 4 rodzaje obciążeń

Podając wartości obciążenia, skręcania i zginania, jak również współczynnika bezpieczeństwa zostają jako wynik podane minimalna średnica wału czy osi.


Zaokrąglenia średnicy wału w/g Niemanna

 


[1] DXF (ang. data exchange format) to nazwa rozszerzenia pliku służącego wymianie danych wektorowych.

Jest jednym z bardziej popularnych formatów wektorowych, w którym można zapisywać zarówno rysunki 2D jak i zawierające elementy 3D. Specyfikacja tego formatu została opracowana przez firmę Autodesk i służyła początkowo głównie do wymiany danych pomiędzy programami AutoCAD i 3D Studio. Z czasem format ten rozpowszechnił się i zaczął być wykorzystywany przez inne firmy. Jego popularność związana jest z prostotą tworzenia plików w tym formacie i udostępneniem jego pełnej dokumentacji. DXF jest plikiem tekstowym w formacie ASCII, dzięki czemu jego poprawny odczyt i zapis jest możliwy na każdej platformie sprzętowej i systemowej. Wadą takiego rozwiązania jest jednak stosunkowo duża wielkość pliku w porównaniu z jego binarnym odpowiednikiem DWG, jak również znacznie większy czas odczytu i zapisu pliku.

Wewnętrzna organizacja pliku DXF jest bardzo prosta. Składa się on z par linii, w których nieparzysta zawiera zawsze "kod" definiujący znaczenie "wartości", występującej w kolejnej linii parzystej. "Kod" jest zawsze stringiem, który daje się zamienić na liczbę całkowitą. "Wartość" jest stringiem, którego znaczenie interpretuje się odpowiednio do poprzedzającego "kodu".

Struktura typowego pliku DXF składa się z następujących sekcji:

HEADER - ogólna informacja na temat rysunku, mogą się w niej znaleźć dane takie jak n.p. nazwa programu, który zapisał ten plik (oczywiście zawsze na zasadzie "kodu" o odpowiednim znaczeniu i następującej po nim "wartości")
TABLES - sekcja zawierająca opis specjalnych elementów rysunku, które posiadają swoje nazwy i są zorganizowane w tablice: Linetype (LTYPE) table - tablica z definicjami typów linii
Layer table - tablica z definicjami warstw rysunku
Text style (STYLE) table - tablica z definicjami krojów pisma
View table - tablica z definicjami zapisanych ustawień widoków 3D
User Coordinate System (UCS) table - tablica z zapisanymi ustawieniami lokalnego układu współrzędnych
Viewport configuration (VPORT) table - tablica z ustawieniami okna rysunku (rzutni)
Drawing manager (DWGMGR) table - tablica zarezerwowana do wykorzystania w przyszłości
BLOCKS - definicje bloków rysunku, czyli elementów powtarzalnych złożnonych z wielu elementów podstawowych
ENTITIES - najważniejsza sekcja pliku - opisuje kształt i właściwości wszystkich elementów podstawowych, z których składa się rysunek
END OF FILE - znacznik końca pliku
Powyższe elementy są charakterystyczne dla rysunków utworzonych przez programy firmy Autodesk. W plikach zapisanych przez aplikacje innych producentów często występuje jedynie sekcja ENTITIES, co jest w pełni dopuszczalne.
Pliki DXF zapisywane przez AutoCADa zawierają czasem dane w postaci zakodowanej. Dotyczy to opisu brył i powierzchni utworzonych w oparciu o system modelowania ACIS firmy Spatial, który jest częścią składową AutoCADa. Jest to wyraźny wyłom w dotychczasowej polityce "otwartości" formatu DXF, a jego skutkiem jest ograniczony dostęp do rysunku przez programy innych producentów

 

[2] Add-on (ang. dodawać, rozszerzać) - dodatkowy moduł do programu komputerowego lub dodatkowy sprzęt komputerowy, który rozszerza możliwości wyjściowego produktu.

Add-ony wymagają obecności programu oryginalnego. Często komercyjne programy są pisane w sposób uniemożliwiający tworzenie do nich add-onów przez programistów spoza firmy, natomiast wiele bezpłatnych programów jest celowo pisana tak, aby w łatwy sposób można było do nich tworzyć dodatki. Add-ony do programów komercyjnych są zazwyczaj tworzone przez producentów tych programów i trzeba je nabywać odpłatnie. Add-ony do programów bezpłatnych są bardzo często dostępne bezpłatnie, zwykle przez internet.